Wat maakt hooggevoelige en hoogbewuste kinderen zo anders ?

Wij zijn gewend vanuit het dualisme te denken in termen van goed en slecht, zijn meer op resultaat en actie gericht, waarbij het er om ging ‘iemand te worden’. Voor deze kinderen geldt dat ze er zijn zonder oordeel. Ze leven vanuit hun intuïtie en zijn bewust van zichzelf. Ze trachten met hun uitspraken en handelingen ons iets duidelijk te maken. Er kunnen misvattingen ontstaan daar wij meer waarde hechten een verstandelijke vermogens. 

Nieuwe Tijdskinderen hebben een hoog bewustzijn, zijn wijs en verkondigen hun wijsheid met een grote vanzelfsprekendheid. Vaak zie je al in hun ogen dat er een grote wijsheid achter schuil gaat. Veel kinderen hebben een natuurlijke autoriteit over zich. Ze weten waarvoor ze staan en hebben een sterke wilskracht. Daarvan kun je enerzijds zeggen dat ze eigenzinnig zijn, niet ontvankelijk voor wat anderen zeggen, drammerig zijn. Anderzijds hebben ze vaak wel belang bij hun manier van doen. Dit gedrag vertonen ze ook om anderen wakker te schudden, uit de tent te lokken. Ze hebben al lang door welke gevoelens er achter gehouden worden en sporen met hun gedrag anderen aan om dàt los te maken wat zich anders niet zou openbaren, zodat anderen bewust worden wat in hen leeft.

Deze autoriteit hebben ze nodig om ons als volwassenen bewust te maken. De kinderen kun je zien als baanbrekers, die oude waarden en normen ter discussie stellen en in het licht zetten wat zichtbaar dient te worden.

Zo zijn ze er ook op uit om jou zichtbaar te maken in wie je bent en waar je voor staat. Ze dulden geen gezag/ autoriteit vanuit je functie, je rol als ouder of leraar, maar vragen om een gelijkwaardige houding door jezelf te tonen in je authenticiteit en vanuit een natuurlijke autoriteit. Ze vechten tegen waarden en normen die overgedragen worden omdat 'het zo hoort'. Ze willen van jou weten of je wel bewust bent vanwaar uit je iets kenbaar maakt of handelt en nemen dus niet zonder meer iets klakkeloos van je aan.

Deze kinderen mogen dan als eigenzinnig betiteld worden, in feite blijven ze trouw aan zichzelf en weerspiegelen ze ons niet ‘trouw zijn aan onszelf'. Wij hebben ons vanuit ons opvoedingssysteem  namelijk wèl aangepast en dàt willen wij weer doorgeven, omdat dat onze norm is geworden en menen dat dat het hoogste goed is.

Wanneer je gedrag en je woorden niet overeenkomen en je niet voorleeft wat je hen voorhoudt, zullen ze ageren. Ze nemen waar dat dàt wat getoond of gezegd wordt, niet in overeenstemming is met wat zij zien en raken daardoor in verwarring en worden boos. Wanneer zij niet erkend worden in hun waarneming kunnen ze op den duur het signaal ontvangen dat hun binnenwereld niet te vertrouwen is . Ze trekken zich terug “laat maar, je begrijpt me toch niet” tonen zich onverschillig en laten niet meer aan de buitenwereld zien wat in hen leeft. Ouders voelen zich dan miskend en plaatsen zich in een kind-positie . Hun goede wil en intentie worden niet gezien en zij willen zich graag daarin bevestigd zien door hun kinderen . Zo kun je beiden in een vicieuze cirkel van onbegrip terecht komen.

Op school

Op school kan het lijken of Nieuwe Tijdskinderen er met hun aandacht niet bij zijn, kunnen dromerig lijken of hebben voor andere dingen belangstelling, zijn druk en lijken zich gauw te vervelen.
Ze hebben behoorlijke voelsprieten en voelen aan wat er bij anderen leeft of wat er non-verbaal geduid wordt, maar niet gezegd.
Wat wij zeggen 'in gedachten ver weg' klopt ook wel, want ze leven meer vanuit dit gevoel :een totaal ervaren van wat er is.
Het kan zijn dat ze de zin niet inzien van wat  aan lesstof aangeboden wordt. Het is dan ook van belang hen uit te leggen waartoe de lesstof dient ! Ze zien er niet zonder meer het nut van in.
Wanneer zij het inzicht echter al hebben waarover het gaat, begrijpen ze niet waartoe deze lesstof eindeloos dient te worden herhaald. Ze kunnen de dingen moeiteloos doen. Dingen waar wij ooit moeite voor hebben moeten doen en ook ‘het moeite doen op zich’ , zien wij weer als een groot goed.
In hun denken zijn ze stappen voor en raken gefrustreerd als ouders niet snel zijn met hun begrip.
Veel kinderen gaan meer uit van beeldtaal en hebben dat als ondersteuning nodig om zich iets voor te stellen.
Ze kunnen een uitgesproken belangstelling hebben voor iets en die belangstelling mag ook zeker gevoed worden. Ze beschikken over een originaliteit en creativiteit.

Wat deze kinderen met elkaar gemeen hebben, is dat ze allen gevoelig van aard zijn en kunnen aanvoelen wat er in hun omgeving gebeurt. Ze observeren gedragingen van anderen en hebben speciale gaven zoals helderwetendheid, helderhorendheid, heldervoelendheid, helderziendheid en kunnen beschikken over genezende vermogens, die ze inzetten in hun omgeving. Ze krijgen veel meer informatie binnen dan alleen dat wat zich als lesstof aandient.

Juist omdat ze zo gevoelig zijn voor hun omgeving, doen ze daarin zoveel indrukken op, dat ze zichzelf daarin kunnen verliezen. Ze sluiten zich af of ze reageren  recalcitrant ,omdat ze geen raad weten met al die informatie, wat het geval is bij kinderen die getypeerd worden adhd ,add en pdd-nos. 
Doordat ze zo grenzeloos aanwezig kunnen zijn, hebben ze wel behoefte aan duidelijkheid, aan grenzen die hen veiligheid bieden.

Kinderen dienen juist minder impulsen te krijgen om het contact met hun binnenwereld niet te verliezen. Wat dan opvalt is dat kinderen eenvoudige opdrachten kiezen, die bieden wel structuur en daarbij kunnen ze zich weer centreren om bij zichzelf te kunnen komen. Je kunt hierbij het idee krijgen dat ze 'onder hun niveau' functioneren, maar eerlijk gezegd gaat het deze kinderen helemaal niet om iets te presteren. Ook dat is een oud concept.  

Er zijn ook kinderen die zó intelligent zijn dat ze juist niet presteren, ze weten het immers al lang. Dat hoeven ze toch niet te bewijzen.

De Nieuwe Tijdskinderen laten zich niet gauw iets aanpraten, ze kunnen het wel of niet en ze beginnen er pas aan als zelf zover zijn dat ze het aan kunnen en daar weten ze heel goed de juiste timing aan te geven.

Ze zijn wars van het woord moeten. Wij als volwassenen daarin tegen menen zoveel te moeten, dat mogen niet meer in ons vocabulaire voorkomt. Ze kunnen echter het woord moeten al wel hebben overgenomen en worden beticht op hun dwangmatigheid. Ook hierin schuilt een spiegelfunctie.

Hun dwangmatigheid kan ook voortkomen uit de behoefte om hun wereld kloppend te maken. 

Er wordt gezegd dat kinderen veel dingen tegelijk kunnen. Dat klopt ook, het heeft te maken met hun gevoel voor multidimensionaliteit. Wat niet betekent dat we hen dienen te overvoeren met informatie door teveel prikkels tegelijk te geven, maar we dienen hen juist gelegenheid te bieden om bij zichzelf uit te komen.

Welke benadering hebben deze kinderen nodig?
 

Om te beginnen dienen opvoeders (ouders en docenten) enig besef te hebben dat het om een bewustwordingsproces gaat, waarin ook de opvoeders worden uitgenodigd om zich bewust te maken van wie ze zijn, waar ze staan en van waaruit ze hun leven leiden. Daarbij gaat het erom dat je jezelf zichtbaar maakt als mens en het contact met je kinderen gelijkwaardig houdt.

Vanuit een ouder opvoedingssysteem zou je je weg dienen te cijferen omwille van je kinderen. Echter door je aandacht voornamelijk op je kind te richten en jezelf weg te cijferen en geef je het kind daarmee de boodschap, dat jij niet belangrijk bent terwijl je dat onderhuids juist wel wilt zijn. 

Je kind vraagt je er te zijn zonder meer. Kijk naar je kind, want het leeft vanuit die eenvoud. Ze brengen je weer bij je gevoel ‘er te mogen zijn’ en nodigen je uit om te ervaren wat is.
Ieder mens beschikt over een hoger bewustzijn. Benader kinderen met het idee dat ze het eigenlijk al lang weten en door daarvan uit te gaan maakt een wereld van verschil. Kinderen willen  graag erkend worden, ze zijn allesbehalve onwetend ! Sterker nog, ze weten vaak meer dan wij als opvoeders maar enigszins beseffen.

Dat maakt sommige kinderen ook zo boos. Ze weten het al en moeten anderen volgen omdat zij het menen beter te weten. We mogen meer ontvankelijk worden voor de signalen die ze afgeven om òns iets te duiden.

Andere kinderen lijken juist een soort onverschilligheid uit te stralen omdat ze zoveel meer weten  en ervan uitgaan dat anderen hen toch niet kunnen volgen of kunnen anderen in hun onbewustheid laten.

Heel belangrijk is het om deze kinderen te benaderen vanuit gelijkwaardigheid en  respect omdat het kinderen zijn met een Eigen Wijsheid. Lees als voorbeeld onder de rubriek "ontvangen wijsheden" wat ze observeren en al weten. 

Literatuur:

Carla Muijsert: Nieuwetijdskinderen, het intuïtieve kind in gezin, onderwijs en hulpverlening (2000)

Angel: Kinderen van deze Nieuwe Tijd (2004) http://www.nieuwetijdskinderen.nl/

Rosemarijn Roes: Kind wat moet ik toch met je (2002)

Maarten Ghijsels: De wijsheid van het ongeboren kind

Tolle: “De kracht van het nu” en “De nieuwe aarde” over het nieuwe tijdsbewustzijn.

Boeken met als onderwerp 'hoogsensiviteit'